******'ün Özel Kuvvetlerle ilgisi

Eski Özel Kuvvetler ve Kara Kuvvetleri Komutanı emekli Orgeneral Kemal
Yamak’ın cenazesi Ankara’da geçtiğimiz günlerde Kocatepe Camii’nde
kılınan cenaze namazı sonrasında Cebeci askeri mezarlığında toprağa
verildi. E. Org. Kemal Yamak ile ilgili vefat ettiği günden bu yana
yoğun spekülasyonlar yapılmakta. “Devletin derin kutusu, suskun general”
diye nitelendirilen emekli Orgeneral Kemal Yamak bu nitelemeleri
yalanlayacak şekilde Doğan Yayınları tarafından üç baskı yapan kapsamlı
anılarını bir süre önce yayınlamış ve bu anılarında birçok teknik detay
vermişti. (Kemal Yamak, Gölgede Kalan İzler ve Gölgeleşen Bizler, Doğan
Yayınları, 3. Baskı, İstanbul 2006)


Orgeneral Kemal Yamak, anılarında ****** ile ilgili bir anıyı da
nakletmektedir. Hatay meselesinin yoğunlaştığı ve ******’ün hastalığına
rağmen Adana seyahatini yapmakta ısrar ettiği günlerde ******’ün
doktoru Neşet Bey, Ankara’ya ******’ü bu seyahatten alıkoyacak tıbbi
gerekçeler bulması için davet edilir. Bundan sonrasını Kemal Yamak’ın
kitabından ve Dr. Neşet Beyin hatıralarından dinleyelim:



“Ankara’ya geldiğimde harekete bir saat kalmıştı. ****** beni görünce
‘Oo hoca, iyi oldu geldiğin, Adana’ya beraber gideriz’ demiş ve hiçbir
karşılık vermeme imkan bırakmadan arabalara binmiştik.



Çoğunlukla vali ve emniyet müdürlerinin programına uymayan Ata, Adana’ya
gidişten sonra, bizi verdiği bir adresteki eve götürmüş ve orada
başyaverin, ‘Girme Paşam!’ diye Ata’nın önüne yatmasına rağmen,
arabalardan inerek içeri girmiştik. Kapısı kubbeli, eğilerek girilen ve
bir izbe manzarası gösteren meyhaneye benzeyen bir yere girdiğim zaman,
dumandan adeta göz gözü görmüyor, içki, sigara ve muhtemelen esrar
kokusundan zor nefes alınıyordu. İçerde palabıyıklı, kabadayı,
külhanbeyi tavırlı ve muhtemelen pek çoğu silahlı yüz-yüz elli kadar
kalabalık vardı.



Ata, doğruca büfeye giderek, hiç yabancılık çekmeden, önüne kadehi ve
içkisini koyan barmenin elinden şişeyi aldı, hazırlayıp içtikten sonra
kendisini sevgi ve saygı dolu, güvenmiş insanların bakışlarıyla takip
eden kalabalığa dönerek, ‘Posta başları gelsin!’diye bir emir verdi.
Refakatinde bulunan bizlerin hayret dolu bakışları arasında, sekiz on
kişi gelip, Ata’nın karşısında durdular. Hepsi de babayiğit, kararlı
kişi görüntüsündeydiler. Ata en başta durana:



-Sen hangi posta başısın?

-Ben tel kesme postasının başıyım.

-Vazifen nedir? Emir verince ne yapacaksın?

-Vazifem, gördüğüm her teli kesmektir. Telefon teli, elektrik teli,
sınır teli, ne görürsem, nerede görürsem, keseceğim.

-Malzemem?

-Hepsi tamam

-Kaç adamın var?

-Yüz elli.

-Peki



Ata, bir sonrakine döner:



-Sen hangi posta başısın?

-Kırma, yıkma, bozma.



****** benzer sorular sorar ve benzer cevaplar alır.



-Sen hangi posta başısın?

-Yol tahrip, tıkama, kapama.

-Sen

-Tedhiş ve zararsız hale getirme.



Bütün postalara sordu. Sonuçta gördük ki, tamamen bölge halkından
oluşan, bin-binbeş yüz kişilik bir grubu, sekiz-on posta halinde, hiç
kimsenin haberi olmadan, o zamanki tabiriyle, beşinci kol faaliyeti için
hazırlamış.



Sonunda Ata posta başlarına ‘Paraya ihtiyacınız var mı?’ diye bir soru
sordu. İçlerinden en olgun ve yaşlı birisi, ‘İşte şimdi ayıp ettin paşa.
Hem vatan hizmetine çağırdın, hem de şimdi bunun fiyatını soruyorsun’
diye cevap verdi.



Ata münasip bir şekilde sorusunun maksadını anlatarak, gönüllerini aldı
ve ‘Şimdi hepiniz evlerinize döneceksiniz ve daha evvel
kararlaştırdığımız şekilde, benden emir bekleyeceksiniz’ emrini verdi ve
ayrıldık.”

[Linkleri görebilmek için üye olun veya giriş yapın.]